Hoewel spasmofilie veel voorkomt, is er nog weinig over bekend. Het belangrijkste symptoom van deze aandoening is pijnlijke spierkrampen door overprikkeling van zenuwen en spieren. Maar daarnaast kan er nog een waaier aan andere klachten optreden, zoals chronische vermoeidheid en slapeloosheid.
Spasme, tinteling en krampen door overprikkeling zenuwen en spieren
Spasmofilie is een aandoening die gepaard gaat met pijnlijke spierkrampen. Daarnaast kunnen diverse andere klachten optreden, zoals vermoeidheid, paniekaanvallen, slapeloosheid, hyperventilatie en duizeligheid. Een aantal van deze symptomen lijkt op die van fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom. Toch gaat het hier om totaal verschillende aandoeningen. Hoewel spasmofilie veel voorkomt, weten veel mensen niet dat het bestaat. Een goede reden voor Bewegen zonder Pijn dus, om dit syndroom eens nader onder de loep te nemen.
Wat is spasmofilie?
Spasmofilie is een aandoening waarbij de zenuwen en spieren een abnormaal gevoelig zijn voor mechanische en elektrische stimulatie. Daardoor gaan ze ongecontroleerd werken. Dit kan gepaard gaan met spasme (het onwillekeurig samentrekken van spieren), tintelingen en krampaanvallen. Hoewel wetenschappers het bestaan van de klachten niet ontkennen, denken ze niet dat spasmofilie een lichamelijke ziekte is. Psychiaters vermoeden dat het hier om een angststoornis gaat. De omschrijving van deze aandoening is een beetje vaag. Daarom zullen niet veel artsen direct aan spasmofilie denken als een patiënt met deze klachten op het spreekuur langs komt. In Frankrijk hebben naar schatting 8 miljoen mensen last van deze aandoening. De diagnose wordt daar vaker gesteld, omdat elke arts spasmofilie kent en zeer alert is om de symptomen niet te missen.
Waarom herkennen artsen spasmofilie vaak niet?
In de klassieke geneeskunde deelt men ziektes onder in organisch en functioneel. Organische aandoeningen krijgen tijdens medische opleidingen meer aandacht, omdat de oorzaken duidelijker kunnen worden vastgesteld. Dat is niet het geval bij ‘onzichtbare’ aandoeningen, zoals spasmofilie en ook fibromyalgie en het chronische pijnsyndroom. Bij deze functionele aandoeningen kan de ernst van de afwijking niet objectief beoordeeld worden. Toch is spasmofilie een echte ziekte. Alleen is nog niet duidelijk hoe het mechanisme van de symptomen nu precies werkt. Daar wordt helaas tot op heden nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar verricht.
Wat is latente en gedecompenseerde spasmofilie?
Spasmofilie komt in verschillende gradaties voor. Bij de latente vorm heeft de patiënt zo nu en dan klachten. Deze zijn echter niet erg genoeg om een arts te raadplegen. In dit stadium heeft de patiënt vaak nog niet in de gaten dat hij of zij een ziekte onder de leden heeft. Meestal als gevolg van een ingrijpende levensgebeurtenis – stresssituaties dus – kunnen de klachten heviger worden. Op dat moment wordt er gesproken over gedecompenseerde spasmofilie. Alle spieren en zenuwen in het lichaam kunnen overprikkeld raken. Als gevolg van het onwillekeurig samentrekken van de spieren kan er pijn, vermoeidheid, angst en slapeloosheid ontstaan. Deze symptomen nemen toe bij aanhoudende stress.
Wat zijn de symptomen van spasmofilie?
De belangrijkste verschijnselen van spasmofilie zijn spiertrekkingen in de ledematen en boven de ogen, tintelingen in handen en voeten en rond de mond, spierkrampen en pijn in de nek en lage rug. De meeste patiënten voelen zich extreem vermoeid en hebben last van angstaanvallen of nervositeit. Verder kan spasmofilie gepaard gaan met hartkloppingen, pijn in de borstkas, versnelde hartslag, hoofdpijn en duizeligheid. Slapeloosheid is een groot probleem voor de meeste spasmofilie-patiënten. Meestal worden ze in het tweede deel van de nacht wakker en kunnen dan niet meer inslapen. Lukt dit toch, dan zijn er vaak nachtmerries. Kortom: deze aandoening kan zich uiten in een waaier van vervelende klachten.
Hoe wordt de diagnose spasmofilie gesteld?
In tegenstelling tot Frankrijk wordt in ons land de diagnose spasmofilie niet zo vaak gesteld. Nederlandse artsen zijn nog onvoldoende bekend met deze aandoening. Op basis van uw ziektegeschiedenis en een klinisch onderzoek, zou de arts mogelijk op het spoor van overprikkeling van de spieren en zenuwen kunnen komen. Dit kan vervolgens aangetoond worden met een cryptotetanie-test. Deze geeft aan op welk niveau een zenuwimpuls leidt tot een kramptoestand. Ook kan een elektromyogram (EMG) worden uitgevoerd om te controleren of de spieren en zenuwen normaal werken. Verder kan de arts uw bloed testen op tekorten aan magnesium en calcium.
Herkent u de klachten die bij spasmofilie horen? Dring dan bij u arts aan om deze testen uit te voeren.
Hoe wordt spasmofilie behandeld?
Voor deze veelvoorkomende – maar onzichtbare – aandoening is nog geen afdoende behandeling gevonden. Soms verminderen de klachten door een supplement met calcium, magnesium of multivitaminen te gebruiken. Bij ernstige aanvallen kan er een angstremmer worden voorgeschreven. Verder wordt geadviseerd om elke dag een half uur te wandelen, fietsen of zwemmen. Ook kunnen ontspanningsoefeningen een bijdrage leveren aan het verminderen van de klachten.
Deel dit bericht
Tweet
Meer artikelen lezen in ons kenniscentrum
Download nu gratis het boekje ‘Bewegen zonder pijn’ t.w.v. € 4,95.
Heeft u vragen? Wij helpen u graag.
Neem contact op.
Geschreven door Eugène Mathijssen
Hoofdredacteur van Bewegen zonder Pijn. Gezondheidsjournalist en auteur van diverse gezondheidsboeken. Zijn belangstelling gaat vooral uit naar alternatieve behandelingsmogelijkheden en andere natuurlijke kruiden en substanties met geneeskrachtige eigenschappen.
Neem contact op Eugène Mathijssen
